piątek, 1 lutego 2008

Persepolis


Z chorobliwym zacięciem oglądam bajki i animacje. Rozpływam się, ocham i acham, czasem macham pod stołem nóżką w jakże subtelnych butkach, co jest wyrazem zniecierpliwienia...
Tylko że to nie była bajka. Absolutnie.
Raczej opowieść, snuta mocno, ostro, wzruszająco!
Iron Maiden wplecione między babcine korale...
Tak sie dziwnie składa, że zdarzyło mi się przez kilka miesięcy pracować z ludźmi z Iranu. Shida, Nima i Shariar - rankami robiliśmy sobie po wielkim kubasie kawy, a oni opowiadali. Potem opowiadałam ja. I obawiam się, że żadne z nas innym nie wierzyło...

Wczoraj wieczorem była też Pauza; intensywnie, aczkolwiek leniwie, nie wiem, jak to możliwe:)
Kam opowiadał o Słowniku Chazarskim, który ma dwie wersje - żeńską i męską, różniące się tylko jednym akapitem!
Dla mnie ma to sens, chyba wszystko posiada płeć.

Brak komentarzy: